Verliefd kijken we naar onze zoon. Het oudere stel, aan het tafeltje in de hoek, kijkt vertedert naar zijn ontwapenende vrolijkheid. Het Cubaans restaurantje, bij ons in de straat, moet nog opgang komen. Remberto staat te huppen op zijn tenen. Boven hem bungelt er een handtrommeldingapparaat. Wanneer hij zich flink uitrekt kan hij er net opslaan. Remberto kijkt om zich heen, opzoek naar een oplossing. Meer, hij wil heel graag meer. Het ding vasthouden en er echt op trommelen. Hij begint met een stoel te schuiven. De serveerster is van haar kruk opgestaan en staat het van een afstandje aan te kijken. Klaar om in te grijpen?
Ik sta op en til de trommel van zijn haak. “Wil je deze” pest ik mijn springende mannetje. Hij springt nogmaals. Met beide handen omklemt hij de trommel. Ik hang het touw om zijn schouders en geniet van zijn blijdschap. De eerste voorzichtige slagen vullen de ruimte. Er is geen ritme in te ontdekken, maar papa en mama horen dat niet.Remberto krijgt er geen genoeg van. “Mama, wil jij dansen, dan maak ik de muziek?” verheugt hij zich al. Het is een show waar er maar weinig van kunnen zeggen dat ‘ze’ erbij waren.
De komst van het eten beëindigd de show. Eet smakelijk. Proost man, toosten we op de geweldige dag.
Hallo Gerard, Danielle en Remberto,
BeantwoordenVerwijderenJullie zijn ondertussen al weer ruim een week in Nederland. We willen jullie nog feliciteren met elkaar! Met heel veel plezier hebben wij de afgelopen maanden met jullie meegelezen. We hopen dat alles goed gaat bij en dat jullie veel van elkaar kunnen blijven genieten.
Bedankt voor deze blog, het was echt een genot om te lezen!
Groeten Bertus en Jolanda (Bolivia lijst Yahoo)