Centro Artesanal, woensdag 26 januari 2011

De zon staat op het hoogste punt van de dag. Met ons drieën wandelen we eens naar een ander deel van Trinidad. Het gebied rond het Plaza municipal José Ballivian begint wel heel vertrouwd te worden. Op de kaart hebben we restaurant El Tabano zien staan. El Tabano zit vlakbij het Centro Artesanal waar we na het eten willen gaan kijken.

Vanuit het hotel is het linksaf, nog een keer links en dan misschien nog even zoeken. Op de plattegrond van Trinidad staan alle straatnamen. Maar hier hebben de straten geen naam. We zijn aan het zoeken. Al lang aan het zoeken. Daniëlle pakt de plattegrond er weer bij. “Volgens mij zijn we hier!” wijs ik een straat aan. “Nee, man hier”, antwoord Daan en wijst een straat drie blokken verderop aan. Dan moeten we daar heen, geef ik me gewonnen. We bergen de kaart op en dwalen weer rond.

Er is geen restaurant of open winkeltje te bekennen. Het bord van een Christelijke gemeente nodigt ons uit, maar nu is het even gesloten. In deze wijk wonen gewoon mensen. Het is siësta tijd, waarschijnlijk rust nu iedereen of zit thuis in de schaduw te eten.

Zullen we maar terug gaan. Op het plein kunnen we ook eten, opper ik. Nog een klein stukje, antwoord Daniëlle. In de verte zien we een pleintje dat bekend voorkomt. Zie je wel daar is het restaurant, zegt Daan opgelucht. We lopen het lege pleintje van Restaurant Churrasqueria El Mano op. Remberto kan eindelijk plassen.

Van het menu mogen we het gerecht met kip met Coca Cola kiezen. Het eten ziet er lekker uit maar valt een beetje tegen. We hebben net genoeg cola om de droge kip weg te spoelen. Remberto kijkt naar de jongens op het pleintje die met een hond spelen. We tikken hem op zijn schouder. Plichtmatig neemt hij een paar happen.

Als zijn bord toch nog redelijk leeg is gaat zijn aandacht uit naar een jong katje. Samen lopen we erop af. Het katje laat zich in het nekvel grijpen. Gewillig bengelt ze in mijn hand. We lopen naar onze tafel terug en spelen met het katje. Remberto wil haar ook in zijn armen houden. Hij geniet zichtbaar. Zachtjes geeft hij het katje een klein tikje op de neus. De kat geeft een waarschuwend haaltje over de wang van Remberto. Hij schrikt er van maar blijft met het katje spelen.

Bij het Centro Artesanal is alles dicht of het bestaat alleen uit een winkeltje. We lopen er even doorheen. Bij de uitgang geef ik Remberto de schuld van ons korte bezoek. Ik knik naar Remberto die me aan mijn hand voorttrekt. De verkoopster knikt begrijpend.

Bij het omkleden voor de nacht is Remberto nog vol van het katje. We bekijken de foto’s. Lief hé, papa.