donderdag 27 januari 2011

Parque Patanal, maandag 24 januari 2011


Met Remberto in mijn armen steek ik rennend de straat over. Ik probeer zo te voorkomen dat we helemaal doorweekt raken. Het regent zo hard dat het maar gedeeltelijk lukt. Papa, nog een keer! Er is weer een plensbui losgebroken. Meneer bepaald welke kant we op gaan. Op elke kruising met een natte en een droge keuze, wordt het gelukkig de droge. Maar het over rennen smaakt wel naar meer.

We komen net terug van Parque Patanal. Een soort speeltuin, kinderboerderij. Maar dan op zijn Boliviaans. Met half vergane speel/klimrekken, schilpadden, twee papagaaien, krokodillen en een slang van negen meter lengte.
                Vlakbij de ingang staat een hertje te grazen. Voorzichtig loop ik er op af. Ik verwacht dat Bambi elk moment vlucht. Maar zij wacht geduldig tot ik er ben. Haar ruwe hand likt het zweetzout van mijn hand. Remberto moet er nog niets van hebben. Hij kijkt op een afstandje toe. Dan klimt hij in het restanten van een klimrek. Daar vandaan heeft hij een prima zicht heeft op Bambi. Ik ga naast hem zitten en moedig hem aan het hertje te aaien. Een voorzichtig kort tikje tegen het oor van Bambi volgt. Rustig wandelt ze weg. Wij besluiten ook door te lopen. Mama is echter de andere kant op gelopen dus we blijven even staan wachten.
Bambi komt weer naar ons toe geslenterd. Remberto ziet het met enige angst aan en verschuilt zich achter papa. Met beide armen omklemt hij mijn been. Uit eindelijk overwinnen we samen zijn angst. “Lekker zacht is Bambi hé papa”. Remberto aait het hert voorzichtig. Ik denk, zacht?, het zal de taal barrière wel zijn.
Vlak bij het hotel schuilen we onder een luifel voor de regen. Toevallig blijkt het een ijstent te zijn. We bestellen lekker grote ijsjes met wel twee bollen. Boven op het ijs van Remberto staat een horentje. Ik vul zijn horen met veel ijs. Glunderend likt ons mannetje aan zijn ijsje. Het horentje is leeg. Zijn ogen smeken papa om meer. Ik doe geen enkele moeite hem te weerstaan. Het rap smeltende ijs doorweekt het horentje en lekt over zijn hand. Mama kijkt bedenkelijk.




Geen opmerkingen:

Een reactie posten