Vol op de mond, 12 januari 2011

Het ontvangst is ehh…, er is geen ontvangst. We lopen maar door en groeten iedereen die ons pad kruist. Ook op de afdeling van Remberto blijven we iedereen groeten. Ook wij een Buenos dias. Maar wat er verder te gebeuren staat???? Gelukkig is daar Remberto. Stralend springt hij in mijn armen. Ik til hem op en we knuffelen met z’n drieën.

Remberto heeft er zin in. Aan zijn hand lopen we direct naar het klaslokaal. Vandaag krijgen wij Spaanse les van Remberto. Wij hebben een boekje mee met plaatjes. De woorden staan er in het Nederlands en Spaans bij. Hij wijst de plaatjes aan, wij zeggen de Spaanse woorden. Als Remberto zegt wat de plaatsjes betekenen blijkt dat ze in Trinidad overal een ander woord voor hebben. Wat dat betreft vraag ik me af of Henk (van de voetbal J) ons ook Trinidads kan leren.

Remberto is duidelijk blij met onze aandacht. Hij kruipt hij op schoot en slaat zijn armpjes om je nek en zoenen. De donder straalt en betovert ons.

 Papa heeft een bril, dat is grappig die wil ik op. Tjeemig ook nog een zonnebril. Alles wordt héél klein als je er doorheen kijkt. Foto mama? Kijk eens hoe schattig ik ben (klopt, red)? Papa wil je me optillen? Zoentje? Nog één? Papa wil je me optillen? Nu op je nek. Lekker met mijn kin op je hoofd. Foto mama? Snoepje? Nee? Jaaweeel. Foto?

Ik laat Daniëlle met Remberto en twee andere kinderen alleen. Met z’n vieren schieten ze een bal over. Ik wordt voor mannen zaken weggeroepen. De architect is er. Via Inés is er het plan om de tuin een betonnen vloer te geven. In Nederland is beton als vloer op de kinderspeelplaats misschien niet het allereerste waar je aan denkt. Hier is het best een goed idee. Wij zitten in het regenseizoen en regenen doet het. Binnen een minuut staat dan de tuin blank. En die plassen trekken weer muggen aan, ook de muggen die dengue veroorzaken.

Tussen de middag worden we getrakteerd door Inés bij Club Social 18 de Noviembre, helaas is het iets minder lekker als de eerste keer. Inés is een schat van een vrouw. Ze heeft veel te vertellen. Als wij antwoorden neemt ze alle tijd en niet alléén omdat onze antwoorden zo lang zijn.

’s Middags doen we weer een ander spelletje. De meeste nemen wij mee. Vanmiddag is het Domino a la Hogar. De kinderen gebruiken Domino als een soort memorie, maar dan open, duuus???? De belangrijkste regel is “het recht van de sterkste”. Als Remberto het onderspit dreigt te delven is meneer niet in zijn sas. Gelukkig heeft hij papa en mama zodat hij toch middelpunt van het feest blijft. Mama snoepjes? Tia, Tia, Tante wij willen ook snoep.

Wij gaan voetballen met Remberto. Hij vraagt zijn vriendjes om mee te doen. De jongens worden echter weggestuurd om ons met Remberto allen te laten. Maar omdat Remberto hun gevraagd heeft steekt Daniëlle daar een stokje voor. Al gauw staan we met een veld vol kinderen. De dames komen ook polshoogte nemen en nemen plaats aan de rand van het veld. Het is erg gezellig.

Als we afscheid nemen, wordt Daniëlle bedolven onder de kusjes. Met de armpjes stevig om haar nek geklemd krijgt ze dikke zoenen om de mond.

Voorlopig mag ik haar niet zoenen. Ik zou de zoenen van Remberto kunnen wissen.