Dinsdag 11 januari hebben wij de eerste audientie bij de rechter gehad en is Remberto aan ons toegewezen. Van onze bezoeken van dinsdag tot en met donderdag hebben de psycholoog en sociaal werkster (vijf minuten aanwezig geweest en één keer op weg naar buiten gedag gezegd) een rapport gemaakt. Deze rapporten hadden vrijdag of zaterdag bij de rechter ingeleverd moeten worden.
De rechter heeft diverse keren geinformeerd waar de rapporten bleven. Maar maandag waren ze er nog niet.
Maria Rene, onze Moskoviets, heeft de rechter maandag gevraagd Hogar per brief te manen de rapporten alsnog in te leveren. Dinsdag alsnog alles is ingeleverd, uiteraard wel pas op het einde van de dag. We wachten nu op de bevestiging van de afspraak voor de tweede audiëntie. Hopelijk mogen we donderdag a.s. weer langskomen.
Uiteraard willen wij ons ventje liever nu dan zo meteen bij ons hebben. We zijn echter pas zeven dagen in elkaars leven. Met uitzondering van het 'kleine' dipje van afgelopen vrijdag twee voor zes, gaat het gewoon heel erg voorspoedig. Wij maken nu Remberto wat langer mee in zijn eigen vertrouwde omgeving. En Remberto begint zich te realiseren dat wij er echt voor hem zijn. Wat het moeilijk maakt voor Remberto, en ons, is dat iedereen hem telkens vraagt; “mag je vandaag al met papa en mama mee naar het hotel?”. Op die momenten heeft Remberto het er zichtbaar moeilijk mee dat dit nog niet zo is. En dat doet ons dan weer pijn.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten