Chuchini, zondag 13 februari 2011



Toekan



“Mono” zegt Remberto droog als we de boot uitstappen. In de verte hangt een kooitje met een klein aapje erin. We zijn bij Chuchini. Een ecologisch park waar ze o.a. gewonde dieren tijdelijk verzorgen. Er komt een vrouw aangestrompeld. Na een vriendelijke begroeting gebaart ze ons verder te lopen.

Remberto trekt me mee naar de dieren. Papagajo, wijst hij. “Hola” begroet het beest ons. Maar Remberto loopt door naar een hok met een heel klein zwijntje. Door de gaten van het gaas probeert hij het zwijntje te aaien. Zodra de hand van Remberto en het zwijntje elkaar dicht naderen schrikken ze van elkaar terug. Nadat de vrouw en Sophia tevergeefs proberen het zwijntje uit het hok te halen. Blijft Remberto beteuterd voor het gaas staan. Humm denk ik, ik maak het deurtje open en pak het beest in zijn nekvel. Als een baby wieg ik het in mijn armen zodat Remberto het kan aaien. Ik wil het zwijntje weer terug zetten maar die blijft liever nog even liggen. Pas als Remberto het in zijn handjes laat bengelen, kop omlaag, protesteert het zwijntje heftig.

“Hola, hola”, krijst de papagaai weer. Angstig kijkt Remberto naar de papagaai op zijn arm. Het beest waggelt heen en weer en spreidt zijn vleugels vervaarlijk. Papa nu jij weer, duwt Remberto zijn arm richting mij. Pas als ik hem over de rug streel wordt de papagaai weer rustig, dat bevalt hem wel.

Na de rondleiding langs o.a. een wolf, twee soortgenoten van een jaguar, toekans en het archeologisch museum belanden we in de hangmatten. Het lukt het ventje niet om erin te klimmen. “Kijk Remberto, eerst de mat uit elkaar duwen en dan erin rollen” legt mama uit. Remberto zit stralend in zijn mat. “Papa kijk” roept hij naar mij, voor hij gaat liggen en zijn hangmat sluit. Daniëlle wiegt hem heen en weer, steeds hoger.”Mama niet hoger”gebaart hij. Met zijn armen maakt hij verontrust duidelijk dat hij dan helemaal over de kop kan gaan. Met een vertrokken gezicht, schudt hij heftig nee.

De vriendelijke vrouw beveelt ons een typisch streekgerecht aan. Heel ander eten dan te doen gebruikelijk, meldt ze. Inderdaad zit voor de variatie de kip ditmaal verstopt ín de pan met rijst. Het is lekker, dus ik schep nog maar eens een keertje op. “Rook, tegen de muggen, hé mama” Remberto is druk in de weer met de rookpot. Met de rook verjaagt hij de grote aantallen aanwezige muggen, zodat wij rustig kunnen eten.

We pakken onze rugzak en willen vertrekken. “Is het voor u” wijst ze naar mij, ”of voor de vrouw”. Ze maakt duidelijk dat ze nog een cadeau voor ons heeft. Ik gun Daniëlle het presentje. Toch enigszins verbaast ontvangen we een rekening voor het bezoek aan Chuchini en het eten. Onze interpretatie van alles inclusief, blijkt toch een beetje af te wijken van die van de organisator van de trip. We besluiten er later met onze vriend nog eens over te hebben.

Door de prachtige natuur varen we weer terug. Af en toe vergezelt door een paar dolfijnen. Terug in de bewoonde wereld wijzen we chef de organisator op het interpretatie verschil. Hij maakt duidelijk dat hij het misschien wel gezegd heeft maar niet zo heeft bedoeld. Daniëlle betaald hem het verschuldigde bedrag, daarbij op haar subtiele wijze nogmaals duidelijk makend dat ze het er niet mee eens is.