Met onze gids Sophia zijn we in Puerto Lomo Suarez ingestapt. Ik kijk naar Remberto die een beetje beteuterd in zijn zwemvest hangt. Moet hij dat de hele dag aan?, vraag ik me af. Door de regen is de rivier wel een stuk breder geworden. Ook is er enige stroming maar verder is het water vlak. “Wil je het zwemvest uit?” vraag ik hem. Hij knikt. Graag drukt zijn hele lichaam uit.
Schildpadden op boomstroken drijven voorbij. We spotten vogels, een krokodilletje en zelfs een klein aapje. In de verte brult een mannetjes aap. De rust om ons heen wordt alleen verstoord door het lawaai van onze buitenboordmotor.
Langzamer graag, gebaart Sophia met een arm beweging naar de man aan het roer. Ze wijst een stukje verder de rivier op. Een kleine rimpeling in het water verraadt de aanwezigheid van een Bufeo. “Kijk daar” spot mama. Daar, daar en daar, klinkt het. We zien de rivier dolfijn regelmatig een stukje boven water komen. Al helemaal tevreden dat we le Bufeo gezien hebben varen we door.
Remberto is in de buurt van de stuurman gaan zitten. ”Als je ook wilt sturen moet je het vragen” zeg ik hem. Hij verschuilt zich een beetje achter mij als hij het vraagt. De jongen is heel vriendelijk en maakt een plaatsje vrij. Er ontspint zich een gevecht over de te varen route. Gelukkig voor ons trekt de grote stuurman harder aan het roer dan onze kleine stuurman. Oooh, ontsnapt er luid uit mijn mond. Ik schrik gewoon van mijn eigen enthousiasme. “Sorry”zeg ik tegen Sophia, maar meen er niets van. Vlakbij de boot sprong er een dolfijntje uit het water. We zijn bij Boca del Rio Mamore. Het kruispunt met onze rivier. Om ons heen zwemmen een flink aantal Bufeo’s. We dobberen er al een half uur rond. Daar en daar, daar ook, nee daar. Welke kant we ook kijken er zwemmen dolfijntjes. Remberto gaat er helemaal in op. “Mama, mama, mama dolfiiiin” hij trekt Daniëlle aan haar hand en wijst naar het water.
Remberto zit in het stoeltje voor mij. Toevallig, euhhu, kijk ik naar hem. Zijn hoofdje valt naar links. Dan weer naar voren. Voorzichtig til ik hem over de stoel heen op en zet hem op mijn schoot. Pas als we aanmeren voor het eten schrikt hij weer wakker.
“Pato’s, eenden” wijst hij aan en loopt er achteraan. Een zwerm muggen volgt hem. We hebben ons goed ingesmeerd met Deet tegen de muggen. Een lange broek en T-shirt met lange mouw moet ons extra beschermen. Het helpt in ieder geval een klein beetje.
Tijdens de wandeling door het oerwoud worden we toch flink aangevallen. Om ons te beschermen pluk ik twee takken. Papa even stilstaan, gebaart Remberto. Voorzichtig slaat hij met zijn tak op mijn rug. Bij elk tikje zie ik minstens twintig muggen even opvliegen. Dat scheelt toch weer een paar muggen beten. Daniëlle is minder fortuinlijk. Zij moet toch echt naar de wc. Hangend boven een Frans toilet is ze behoorlijk de klos. Ook vandaag wint mama weer de prikkenprijs. Na de maaltijd met Yucca, rijst en vis in rode saus verlaten we communidad San Carlos. In een lekker zonnetje dobberen we naar huis.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten