Ik neem de telefoon van onze kamer op. “Ike, ike" komt monster aangerend en neemt de hoorn over. Na een kort gesprek hangt hij op. Opgewonden springt hij op bed, “rapido, rapido” roept hij rond springend. We gaan dan ook krokodil eten.
Ons eten wordt geserveerd in een kom met daarin weer het eten in een soort stoomzak van aluminiumfolie gevouwen. We vouwen het open en de stoom komt er vanaf. Remberto lepelt een stukje krokodil in crème op zijn lepel en geeft dat aan mama. “Eerst blazen hé mama”, zegt hij wijs. Het verbaast ons toch een beetje dat ook hij het lekker vindt.We hebben een gezellige avond, ook al missen we Pachi wel. Inéz en Maria Rene zijn gelukkig geduldige gesprekspartners. Remberto houdt het een hele tijd vol. Maar dan heeft hij er wel een beetje genoeg van. “Plassen”, fluistert hij in mijn oor. Ik vermoed vooral omdat hij om aandacht verlegen zit. Hij is net twee minuten geleden met mama naar de wc geweest. Tot mijn verbazing moet hij toch weer en even later nog eens. “Papa vamos” zegt Remberto aan mijn stoel hangend. Ik vertel hem dat we nog even gezellig blijven praten. Hij laat nog maar een beetje ruimte tussen zijn duim en wijsvinger, “een hééél klein momentje dan” geeft hij toestemming.
“Eerst andere kleren aan, dan tandenpoetsen en daarna tv kijken” vat Remberto de rest van de avond samen. Het is al veel later dan normaal dus wij verwachten dat hij snel in slaap zal vallen. Echter pas als mama de magische woorden; “doe nu je oogjes maar dicht en slapen” uitspreekt, sluit hij zijn ogen en verliest de strijdt tegen de slaap. Ik haal de benen van Remberto van mama’s benen zodat zij van zijn bed kan op staan. Morgen om tien uur hebben we alweer de vierde afsluitende audiëntie bij de rechter.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten