“Auw”, zegt Remberto als hij los schiet. We lopen een beetje door de straten rond het plein. Remberto houdt zich stevig vast aan een paal. “Whaaa”, roept hij triomfantelijk. Het is me niet gelukt hem met één hand los te trekken. Ik pak zijn hand nu met twee handen vast. We zetten ons allebei schrap voor mijn volgende poging. Met al mijn kracht lukt het me Remberto los te rukken. ”Auw” kijkt hij naar zijn hand. Het belet hem niet de volgende paal weer vast te pakken. “Pap pah”, klinkt het uitdagend.
De wolken zijn weg en er is een bleek middagzonnetje door gebroken. Boven op het dak is het prima uit te houden. “Met papa” trekt Remberto mij aan mijn hand richting het zwembad. Door roerloos op haar bedje te liggen hoopt mama de dans te ontspringen.
Het water heeft nog niet de kans gekregen op te warmen, voel ik met mijn grote teen. Remberto heeft al enorme voorpret. “Hier papa, nee hier, nee hier” staat hij voor de moeilijke keus waar het water in te springen.
“Ik heb het koud”, ”ik ook” slaan we beide blauw uit. “Laten we naar de kamer gaan en lekker warm douchen”stel ik hoopvol voor. “Ja, papa en yo douchen, mama blijft hier lekker in het zonnetje” stelt hij voor. “Doei, doei mama, ciao, ciao” zwaaien we naar mama, voor we de hoek om lopen.
Met behulp van een lekker bakkie espresso, zitten we nog even na te buiken. Remberto is klaar en heeft het commando “vamo” al gegeven. Mooi niet jochie, papa en mama hebben heerlijk gegeten. We zitten in een stijlvol restaurant en blijven nog even lekker zitten. We kijken naar het meisje op het podium dat nerveus bezig is haar zanginstallatie in gereedheid te brengen. Het moet een trio worden maar van haar begeleiders is nog geen spoor te bekennen.
Remberto duurt het te lang voordat de muziek begint. De grote plant op de ton wordt opzij geschoven. De ton fungeert als drumstel. “Papa kom je naast me zitten?” Ik verzet mijn stoel, zodat ik naast de ton zit. Hierop kun je trommelen, geeft Remberto een kruk aan. Op het podium gebeurt er nog niets, wij gaan los. Net op het moment dat wij weg willen gaan besluit het trio toch maar te beginnen. Tot mijn verrassing spelen ze bekende deuntjes. “Vamo” toont Remberto zich niet echt een fan. “Nog twee liedjes” weten mama en papa het nog even te rekken.
 |
| Nagenieten op het dakterras van het hotel |
We vertrekken, onze liedjes zijn op. Remberto is wel helemaal in de musica. Zie ik hem daar nou dans bewegingen maken? Ja, wel hoor. We dansen ons een weg door de zaal. Vlakbij de uitgang staat een lage tafel. Mama jij moet drummen. Papa jij speelt gitaar. Mama slaat zich een slag in de lucht, papa bespeelt virtuoos zijn lucht gitaar. Remberto steelt op tafel de show als zanger. Heup wiegend de microfoon vlakbij de mond. Het personeel van het restaurant bekijkt ons met enigszins gefronste wenkbrauwen. Moeten ze ingrijpen, ons wegsturen? Het enthousiasme van Remberto weerhoudt ze ervan. Een voorzichtige glimlach wordt onderdrukt. We voelen de opluchting wanneer we, vrolijk lachend, vertrekken.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten