“No quiero papa, no quiero mama” fluistert de schurk in mijn oor. We lopen over straat. Remberto is net vanaf een traptree in mijn armen gesprongen. ”Grrr" grom ik. Draai je oor eens naar me toe, gebaart hij. “Ik hou niet van papa” fluistert hij weer. Met beide armen om me heen wacht hij op mijn reactie. Ik wil hem ‘boos’ op de grond zetten. Bijna raken zijn voeten de grond. “Yo quiero papa, ik hou van papa, yo quiero” roept hij snel. Ik til hem weer omhoog. Meneer heeft nogal plezier. Hij klemt mijn gezicht stevig tussen zijn handen. Een lange, dikke zoen volgt. Papa, kom eens met je oor…
“No quiero”. Ik weet het. Ik voel het. Voor hem is het een grapje. Mij snijd het door mijn hart.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten