Tres café, woensdag 2 maart 2011

Het zwembad van Buganvillas;

 “Otra vez, nog een keer, otra vez” is Remberto in zijn sas. Ik gooi mijn ventje door de lucht. Met een plons gaat hij kopje onder. Amper boven water gilt hij alweer om nog een keertje. Hij duikelt voorover, hoofd onderwater en trappelt naar me toe. Ik til hem uit het water. Voor ik hem weer door de lucht gooi houd ik Remberto even lekker tegen me aan. Besito? Een klein kusje, bedel ik. Remberto doet snel zijn handen voor zijn mond. “Eerst nog een keertje”zegt hij gedecideerd. Ik weet dat hij heel graag nog een keer door de lucht wil vliegen en dwing mijn kusje af. Met een grote plons gaat hij weer kopje onder.

Een cubaans restaurant;

“Mama, ik wil ook graag koffie.” “Weet je dat zeker?” vragen we Remberto nog een keer. Remberto drinkt wel vaker het laatste restje van onze espresso. We hebben Cubaans gegeten en willen nog graag een espressootje als afsluiter. Remberto heeft heel goed in de gaten dat wij dat ook doen voor de gezelligheid. En gezelligheid, daar is Remberto ook van.

Proost man



“Ga het maar vragen” sporen we Remberto aan. “Con papa.” Nee, niet met papa, probeer het maar alleen, maken we het hem moeilijk. Remberto vindt vreemde mensen niet prettig. “Senor, tres café alstublieft”overwint hij verlegen weer een drempeltje. De ober buigt zich naar voren en luistert nog een keertje. Drie koffie?, gebaart hij verbaast naar ons.

Quiero papa

 De koffie is nog ‘calliente’, Remberto zit trots in zijn eerste eigen kopje koffie te blazen. Tot verbijstering van de ober zit er zelfs geen suiker in. Met het kleine lepeltje lepelt hij de koffie naar binnen. “Lekkur” papegaait hij.