Nu dan? Dinsdag 15 maart 2011

 We drinken een espresso met Inés en Josephine, de tolk van Inés. Inés kijkt om zich heen. “Waarom dit hotel” vraagt ze naar onze keuze voor Hotel Senses Boutique La Pascana.


Dos empanadas



We komen net bij het Nederlands Consulaat vandaan. De ontbrekende stukken zijn ’s morgens ingeleverd. Als alles goed gaat, er ontbreken nog wat vertalingen, wordt het noodpaspoort van Remberto vandaag echt aangevraagd. Gelukkig kunnen de vertalingen ook per mail aangeleverd worden. Inés is met ons meegelopen om de afhandeling van de documenten te regelen.

Inés voelt toch de behoefte om uit te leggen waarom alles zo belachelijk lang duurt. Vandaar waarschijnlijk dat zij een vertaalster heeft meegenomen. “Jullie papieren zijn blijven liggen omdat ‘men’ denkt dat jullie toch geld genoeg hebben om hier te verblijven” vertaald Josephine. Tja, wat moeten wij daar nou mij, het zal wel. Ons is nu van alle kanten beloofd dat wij vijfentwintig maart, met Remberto, in het vliegtuig naar Nederland zitten. Als alles dan goed gaat zijn we zaterdag zesentwintig maart thuis. Daar laten we het nu maar bij.

 “Ik wil benadrukken dat ik geen enkel financieel belang heb bij een verblijf in Hotel La Quinta” meldt Inés tot onze verbazing. Blijkbaar is er bij de NAS meer onvrede binnengekomen. Wij hebben hier een variant op vernomen, maar dat is niet de reden dat wij niet in La Quinta logeren. Laat staan dat wij ons daarover uitgelaten hebben. Misschien moet de communicatie bij de NAS intern ook een beetje verbeterd worden.



Waterpistool vullen



We hebben afscheid genomen van de twee dames. “Alstublieft, twee empanadas” zet de serveerster een schoteltje op tafel. “Twee empanadas? Kijken mama en papa elkaar aan. “Sorry, mevrouw” wenk ik de serveerster. “Wij hebben twee espresso’s besteld” vermoed ik dat ze Remberto niet goed verstaan heeft. “Nee hoor, echt twee empanadas” antwoordt ze lachend, wijzend naar Remberto. Remberto? Klinkt mama dreigend. “Ja, lekker. Dos empanadas” bevestigt boeffie stralend.



Legen op papa



Remberto wil je met mama mee, speelgoed kopen voor in het zwembad? “Ja, met mama mee, kopen, maar eerst nog bim, bam, bing, bong” beslist hij. We drinken onze espresso. Snel klimmen we omhoog, nog vijf minuten voor het twaalf uur is.