zaterdag 12 maart 2011

Waterballonen, dinsdag 8 maart 2011

Het past gewoon niet, ben ik teleurgesteld. Wat moet ik met waterballonnen, wanneer ik er geen water in kan krijgen? De tuinslang is te dik voor de Inie Minie ballonnenhalsjes. De zwembadmeester komt polshoogte nemen, benieuwd naar wat ik aan het doen ben.
Het is druk bij het zwembad van hotel Los Tajibos. Bij onze aankomst waren zelfs alle ligbedden en stoelen al bezet. Voor ons, betalende klanten, zijn er nog twee bedden en een plekje gevonden. Ik verwacht dat de zwembadmeester mij, vanwege de drukte, gaat verbieden met waterballonnen te gooien.
“Hier lukt het niet, wijst hij op de tuinslang, bij mij bij de spoelbak kun je de ballonnen gemakkelijk vullen” blijkt het tegendeel. Ik loop met hem mee. Remberto heeft het in de gaten en staat blij te trappelen van ongeduld. “Deze ook, papa” laat hij zijn handvol waterballonnen zien. Ik vul de eerste ballonnen. Yo, yo” klinkt het bekent in de oren, wanneer ik de eerste ballon dicht knoop.
“Mam maaha, Mirraraha, kijk eens” loopt hij met zijn handenvol ballonnen naar mama toe. De mensen om ons heen kijken geamuseerd naar ons opgewonden mannetje. Zijn hele lichaam straalt. Zijn stem verdraait een beetje van de opwinding. Hier staan grootse dingen te gebeuren.
We zoeken een stil plekje voor ons waterballonnen gevecht. Mama, heeft ballonnen, papa een paar, Remberto de meeste. Verkrampt van de spanning staat hij voor ons. Waterballon in zijn hand, klaar voor de strijdt.
Splash, hahaha papa is nat. Splash, splash, mama en Remberto ook. Meer, meer. We hebben nog honderd ballonnen min een paar. Ook de zwembadmeester heeft naar ons gekeken. Kom maar vullen, gebaart hij lachend naar Remberto. Zelf vullen lukt Remberto niet zo goed. “Geef maar hier vriend, dan vul ik de ballonen voor je” heeft de man ook lol om Remberto’s plezier.
Papa heeft voor de kleine strijder nog een verrassing in petto. Van achter mijn rug haal ik een spuitbus met schuim te voorschijn. “Papa, ik, ik” eist hij ook dit wapen op. Mama, papa, Remberto allemaal verdwijnen we onder een laag schuim.
“Ducharse, douchen mama. Papa piscina. Mama Piscina” verheugt Remberto zich alweer.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten