Qüembé, donderdag 17 maart 2011.

“Papa, moet je kijken, mama heeft een vlinder in haar haar”. We lopen in de vlindertuin van Qüembé, ‘n biocentro met dieren en zwembaden. Remberto huppelt en rent achter de vlinders aan. “Mama, mama, kijk eens” is Remberto heel erg opgewonden. In zijn hand houdt hij een vlinder omhoog.

Over de loopbruggen gaan we verder. “Omhoog” verrast Remberto ons. “Met papa” uiteraard “en mama”. We staan in een enorme papegaaienkooi met in het midden een uitkijktoren. Halverwege de toren zit een gewonde vogel. “Auw aan zijn poot” loopt Remberto er met een grote boog omheen. Boven kijken we over het hele park heen. Een beetje eng is het wel. “Ik ga weer naar beneden, gaan jullie ook maar mee” opent hij de deur naar de trap.

Op ons gemak lopen we richting de zwembaden. “Dat wil ik” wijst Remberto naar de mannen. Één voor één duwen de mannen kano’s naar de waterlijn. Eerst maar eens naar de zwembaden en ons omkleden.

Hier, kiest Remberto een plekje in de schaduw. Is hier ook goed, kiezen wij voor ligstoelen in de zon. Boeien, staat Remberto alweer, over een hek gebogen, naar ‘grande’ vissen te kijken. Hoopvol installeren wij onze ligbedden. Er is veel te doen en te zien dus… Whaa, springt de bandiet te voorschijn.” Dinero’s” eist hij. Voor we wat kunnen geven leegt hij zijn waterpistooltje. Wacht maar jochie, toevallig heeft papa ook een waterpistooltje. “Nee, niet op mij schieten ” rent hij weg.

Kom man, dan gaan we zwemmen, til ik hem op. “Papa, één, twee, drie springen?” is hij de boot alweer vergeten.

Wij hebben een top dag.

“Boten?” vraagt Remberto hoopvol nog voor hij zijn eten op heeft. Het laatste stukje huppelt hij naar de kano’s. Vlakbij houdt hij in. Het is goed ga er maar inzitten, moedigen we hem aan. Enthousiast doet hij alvast zijn T-shirt uit. Er hangen zwemvesten over een reling, maar niemand om ons te helpen.

“Sorry, onder de twaalf jaar mogen er geen kinderen in de kano’s” komt tactvolle Harrie aan gelopen. Remberto staat er beteuterd bij. Wij hadden ons er echt op verheugd. Daan doet nog een poging maar het blijft nee. “Jammer hé” sla ik een arm om Remberto heen. Beteuterd knikt hij ja.