Het is veel drukker dan bij Blooming tegen The Strongest. Jammer genoeg moeten we vanavond als gewone toeschouwers een plekje op de tribune zoeken. “Jullie hier?” begroet de journalist ons verbaast, wanneer we langs lopen op weg naar onze plek.Het voetbal is een stuk leuker om naar te kijken. We zitten dan ook bij de topper van de bovenste twee teams. Het fanatieke thuis publiek, boezemt Remberto angst in. Het geschreeuw en het zingen hoeft van hem niet zo. Gooaaal, springen de mensen om ons heen omhoog. Remberto drukt zich tegen mama aan. “Mama, vamos” begint Remberto een beetje te zeuren. Het staat al drie- nul, het is leuk om te zien, maar wat ons betreft kunnen we ook gaan. “Vamos, vamos, vamos” dringt Remberto aan, “Mama, vamos”. “Vamos?” weet je wat je krijgt helemaal niet je zin.
Gooaaal 4 - 0, gaat iedereen om ons heen uit zijn dak. Gooaaal, springt Remberto op. Gooaaal, roept hij met gebalde vuist, goal, goal, gooaaal. Hij wordt steeds enthousiaster en vergeet dat hij weg wilde. Zes – nul juichen we weer mee. Een mooi moment om weg te gaan. “Papa” slaat hij op zijn kont, spelen? Ik ren hem achter na, naar beneden, richting de uitgang
Geen opmerkingen:
Een reactie posten