 |
| Op weg naar de kapper |
 |
| Fotograaf Rembert |
“Auw” zeg ik uit gewoonte. Wat nou weer?, vraag ik me af. We zijn op weg naar een nieuw dagje bij ons ‘privé’ zwembad op het dakterras. Eerst slaan we water, soda, wat lekkers en misschien ook nog een wijntje in. Slenterend door de straten sta ik met een ruk aan mijn hand stil. Remberto wijst op een etalage een paar meter achter ons.
“Nee” zeg ik uit gewoonte. We zijn op weg naar de Hypermax, supermarkt. In de etalage waar Remberto naar wijst staan loopautokrukken. Het is een kapperszaak gericht op kinderen. De stoelen moeten het voor kinderen ‘leuk’ maken om naar de kapper te gaan. “Nee. Jo. Dat is een kapperszaak. Het zijn geen auto’s om mee te spelen” probeer ik hem weer in beweging te krijgen.
Hup, naar binnen, ruikt mama een kans. “Moet hij geknipt worden?” vraagt de kapster. We kijk eerst even rond, houd ik de boot af. Remberto wijst op de loopautokrukken. De kapster pakt er een kinderkruk bij. “Die stoelen zijn voor kleine kinderen, jij mag op deze kruk zitten”. Ik vind de kruk een afknapper, wanneer Remberto niet wilt begrijp ik dat wel.
Remberto knikt ja. Ja? Zijn papa en mama verbaast. Je staat op het punt op eigen initiatief naar de kapper te gaan, alles goed met je Remberto? “Ja, ik wil geknipt worden” klimt Remberto op de kruk.
 |
| De vrolijkste thuis |
Briljant, jammer dat de kapster zo chagrijnig is. Zonder enig contact te maken met Remberto knipt ze zijn haar. “Alstublieft” is het eerste dat ze weer zegt, wanneer ze ons een bonnetje voor de kassa geeft. “Kies maar een lolly uit”, duwt ze Remberto, zwijgend, een schaal met lollies onder zijn neus.
 |
| Scheiding ? No No |
Maar ach, hij is op eigen initiatief, vrijwillig naar de kapper gegaan. Zijn haar is netjes geknipt. De zon schijnt. Het zwembad lonkt, mooi toch?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten